Jurta Tatarska

Po raz kolejny, będąc na Podlasiu spędziliśmy ciekawie czas, między innymi w miejscowości Kruszyniany.

Wizyta w tym cichym, magicznym miejscu przy granicy Polski przybliżyła nas odrobinę do ICH świata...

Miłe zaproszenie

 Kierując się tą miłą, prostą zachętą do "wyprostowania nóg" ochoczo poddałam się sugestii :-) 

Siedząc przy dużej, drewnianej ławie w Tatarskiej Jurcie w Kruszynianach, w oczekiwaniu na deser  czytałam i oto, czego się dowiedziałam... 

Czytałam z tej oto karty, czekając na deser o nazwie listkowiec :-) Ps. ręce na zdjęciu nie należą do mnie, oczywiście :-)

Nie ma tatarskiego państwa - jednolitego, złączonego wspólną ziemią, historią, językiem, kulturą i kuchnią.
Tatarskie narody są rozproszone po całym świecie, każdy ze swoim skarbem wspomnień i doświadczeń.

Skarby historii...

W V-VI wieku Tatarzy rozpoczęli swoją Wielką Wędrówkę, z północy Chin.

Poszukiwali nowych ziem dla swoich rodzin i zwierząt.

Igor w oczekiwaniu na posiłek tatarski :-)

We współczesnej kuchni tatarskiej odbija się jak w lustrze cała ta, długa wędrówka.


Tatarzy - koczownicy - zajmując się hodowlą bydła mieli i mają w swojej kuchni głównie potrawy mięsne i mączne.






W związku z trybem życia i częstym przemieszczaniem się, dostosowywali swoje potrawy do miejsca, w którym się znajdowali. Tatarskie kołduny, manty i herbata to "pamiątka" po pobycie w Chinach.

Kuchnia tatarska jest bardzo bogata, łączy w sobie akcenty: tureckie, ukraińskie, rosyjskie, białoruskie, greckie i kaukaskie.

My tym razem spróbowaliśmy słynnego pierekaczewnika i listkowca.
Wspaniałe, orientalne smaki!

Z pewnością wrócimy w to miejsce po kolejne wrażenia i nowe smaki :-)